روزهای نخستین مهرماه است و شور و شعف دانشآموزان، خصوصاً بچّه دبستانیها، حال و هوای پاییزی را نشاط و شادابی دوباره میبخشد. خندههای پرمهر، گریههای معصومانه، بازیگوشیهای کودکانه و حسّ کنجکاوانه، همه حاکی از سپهر و فضای بسیار دلانگیز و امیدبخش است و نیازمند نگاه و نگرشی نو و ارادهای برای تحوّلی بنیادین و معنادار.
در طول ٣٢ سال بعد از وقوع بمباران شیمیایی سردشت، به دفعات قلم در دست گرفتم تا چیزی از این تراژدی بنگارم و حداقل خاطرات خود را که با روح و پوستم لمس کرده بودم، بازتاب دهم تا شاید دردهای درونم را کمی تسکین داده، فریادهای مظلومانهی شهروندان نجیب و کمتوقعم را به گوش متوليان امور برسانم.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل